بعضی از آدم ها مثل گچ پای شکسته میمونن. قصدشون کمک کردنه اما سفت چسبیدن بهت و جلوی راه رفتنت رو می گیرن! این آدم ها به واسطه اینکه همیشه با شمان خاطرات زیادی رو ثبت می کنن. و در نهایت شاید یه روز فقط به خاطر همین خاطرات اونها رو کمی دورتر از خودتون نگه دارید و دور نندازید. البته شاید...!
...آن روز که پر از خاطره هایی گاهی و باید جای خالی برای خاطرات جدید پیدا کنی اول اونا رودور میریزی شایدهم نه ؟ نمی دانم / پیرو زباشی
پاسخحذفبعضی آدم ها هم مثل همان سنگی می مانند که پایمان به شان خورده و خوردیم زمین و شکسته پایمان.
پاسخحذفمتنفر می شویم تا آخر عمر و همیشه در دورترین فاصله قرارشان می دهیم نسبت به خودمان. اما خودمان هم می دانیم اگر نبودند خیلی تجربیات و شاید راه رسیدن به موفقیت ها را کسب نمی کردیم.
آدم تا سرش به سنگ نخورد آدم نمیشود.
وای .... خیلی عالی یود . یکی از بهترین پست هات . واقعا دوس داشتم .
پاسخحذفولی حیف با خوندنش دلم گرفت ، یاد خیلی چیزا افتادم ... :(
مرسی امیر جان که کامنت گذتشتی :)
پاسخحذفبله امادیوف عزیز :) حرف درستیه.
هادی جان شما لطف داری :) باعث خوشحالیمه :)
یک آدمهایی مثل عصا می مانند. یک روزی به دردت خواهند خورد که خیلی دیر شده! کارشان فقط این است که وقتی دیر می شود بدرد می خورند. عصاها کلا وقتی می آیند و دستت را می گیرند که همه جا رفته ای و حالا فقط لنگ مستراج رفتن روزانه ای. عصاها خیلی بدبختند.
پاسخحذف