۱۳۸۸ بهمن ۱۱, یکشنبه

آغوشم آرزوست...

کودک زمین خورده بود. اشک در چشمهایش و دستهایش رو به آسمان.
 مرد زمین خورده بود. اشک در چشمهایش و دستهایش رو به آسمان.
.
.
.

کودک را مادر در آغوش گرفت.

اما...
خدایا! تو کجایی؟

۵ نظر:

  1. بيچاره مَرده!
    نميدونم چرا بعضيا فک ميکنن آدم وختی بزرگ ميشه نيار به دلگرمی نداره!
    مثلن همين خدا

    پاسخحذف
  2. مرسی پمی جون... خدا هم به زور می خواد ما رو مستقل کنه...

    پاسخحذف
  3. خوب مرد، رو هم من در آغوش میگیریم.
    (ولی چندشم میشه) :دی
    حالا نمیشه زن باشه؟

    پاسخحذف
  4. خیلی خوب. باشه بابا. مرده رو من بغل می کم. اگه خانومه گریش گرفت بهت خبر می دم که تو بغلش کنی :)

    پاسخحذف